Orpg} verboden liefde.

Ik kijk hem verbaasd aan als hij de dekens gewoon op de grond gooid. "ik ga niet op de grond slapen" zeg ik zachtjes en blijf in het bed liggen. Ik kijk zijn kant op "ik ben Lara en ik ben 17" antwoord ik.

'Nou Lara, ik slaap in dat bed. Het kan me niet schelen of je wel of niet blijft liggen. Ik lig daar ook.' Hij keek haar serieus aan en sprong van het bureau. Hij ging op de rand van het bed zitten.

Ik knik "oke, ik schuif wel op hoor" zeg ik gelijk als hij van het bureau af gaat. Ik schuif op zodat hij er makkelijk naast kan liggen en doe de deken weer om mij heen.

Hij pakte de deken van de vloer en gaat liggen. 'Waag het eens om me nu 's nachts neer te steken.' Zei hij nog serieus en sloot toen zijn ogen. Hij was eigenlijk best moe, na al dat wachten en al dat gedoe.

Ik kijk hem bang aan. "Ik heb niks meer hoor, jij hebt alles" zeg ik zachtjes. Ik doe de deken over mij heen en zucht. Ik kan vast niet slapen met zulke gasten hier, ik had ook geen idee wat hij wel niet kon doen als ik lig te slapen.

Hij viel al heel snel in slaap. In een heel erg diepe slaap, dat kwam vooral door de drugs.

Ik hoorde al snel dat hij inslaap was gevallen. Ik grink en probeer ook te slapen, maar ik bleef maar woelen en draai en het lukte na twee uur nog niet om in slaap te vallen.

Hij sliep en schrok ineens wakker. Hij keek verbaasd om zich heen en trok de dekens van haar weg. 'Wat doe jij hier?' Zei hij en keek haar onderzoekend aan. 'Jij bent dat meisje. '

Ik schrik mij dood als hij ineens de dekens weg trekt. "geef die dekens terug" zeg ik en trek aan de dekens. "je weet wie ik ben hoor" zeg ik zachtjes en kijk hem aan.

Hij stond op en trok haar omhoog. 'Oprotten idioot. Ik moet niets van jou of van welke hoer hier ook.' Zei hij en duwde haar naar de deur. 'Ga iemand anders maar lastig vallen.'

"auw. Ik moet van jou in deze kamer blijven, en het boeide jou niks dat ik gewoon in jou bed slaap" zeg ik en probeer mijn los te krijgen uit zijn greep. "er is helemaal niks gebeurd hoor. Die jongens hebben mij bij jou gedumd" zeg ik en kijk hem aan.

Hij keek haar verbaasd aan en liet haar los. 'Hoezo gedumpt? What the fack.' Hij keek door zijn kamer en rukte de deur toen open. Hij keek rond, maar zag geen rare dingen. 'Wat is er allemaal aan de hand?' Vroeg hij en keek haar weer onderzoekend aan. 'Jij bent dat meisje wat ik heb overvallen. Hoezo ben je hier dan?'

Ik kijk een beetje naar hem. "Doe eens rustig niemand mag van jou weten dat ik hier zit maar de anderen jongens weten dat al" zeg ik, ik kijk om mij heen en zet een paar stappen van hem weg. Ik knik "nou weet ik dat jij mij hebt overvallen. Maar ik moest daarom naar huis lopen en toen hebben die anderen jongens mij ontvoerd en laten mij vrij als ze geld krijgen" zeg ik.

Hij keek haar even verbaasd aan en knikte toen rustig. 'Oke, dat klink al logischer.' Zei hij en wreef door zijn gezicht. 'Waarom hebben ze je bij mij gedumpt dan? Ik heb het al druk genoeg zonder zo'n blok aan mijn been.' Hij liep naar zijn bureau en keek wat door de papieren die er lagen om te zien of iemand wat had achtergelaten voor hem. Met een plan ofzo, maar nee natuurlijk niet. De idioten, dachten ze nou werkelijk dat hij dit leuk vond? Babysitter zijn van zo'n klein meisje.

Ik zucht "mooi zo" zeg ik en doe de deken om mij heen en ga op bed zitten. Ik kijk hem met een gekwetste blik aan. "ik heb ook geen idee waarom het bij jou moet, ik kan er ook niks aan doen hoor" zeg ik. Ik kijk de anderen kant op, van hem mag ik Bie uit deze kamer, dus ja dan moest hij ook alles voor mij doen. Misschien zat ik ook wel bij hem omdat hij geen vriendin heeft en al die anderen wel..

Hij gooide depapieren terug op het bureau en liep naar de deur. 'Meekomen.' Zei hij en deed de deur open. 'Opschieten.' Gromde hij en keek haar serieus aan.

Ik knik en sta snel op. Ik loop de gang op, "wat gaan we doen?" vraag ik aan hem. Ik haal mijn hand door mijn blinde haren heen, ik bind mijn haar vast in een knotje.

Hij pakte haar bovenarm vast en trok haar mee. Hij trok haar mee tot ze buiten stonden en liet haar los. 'Ga, want aangezien jij dus niet rijk bent, zullen ze je vermoorden.' Zei hij en keek naar haar. 'niemand zal je zien. Alles ligt plat van de drugs.'

(ze komen elkaar gewoon later nog een keer in de stad tegen ofzo, of ze doen aangifte?)

"auw" zeg ik als hij mij mee trekt aan mijn bovenarm. Als we buiten staan dan laat hij mij gelukkig los. Ik kijk hem aan "oke, kan je mijn spullen ook terug geven? Als je daarna wat drank neem of zo ben je dat allemaal weer vergeten" zeg ik. Ik kijk om mij heen, hoe moest ik ooit thuis komen. Was die gast gek, ik wist niet eens waar ik was.

'Nee dat kan ik niet.' Zei hij en keek even rond. 'Er slapen mensen bij de spullen en ik maak liever niemand wakker. Nou oprotten voordat ze je komen neerschiten.' Zei hij en draaide izch om.

Ik zucht diep, wat een eikel is hij. "je weet toch waar ik woon? Nou stuur het dan maar op" zeg ik nog. Het liefste gaf ik hem nu een hele harde trap en een paar klappen, ik hou mij maar in en draai mij om. Ik loop rustig weg, even goed bang dat er wat zou kunnen gebeuren.

Hij liep terug naar binnen en ging in zijn bed liggen, waar hij al snel in slaap viel. Morgen zou hij wel net doen alsof ze was ontsnapt. Hier had hij geen zin in.

Ik loop alleen over straat heen, ik had geen idee waar ik was. Het verbaasde mij nogsteeds dat de jongens echt geloofde dat mijn ouders niet rijk waren. Ik kijk goed om mij heen en vind na een lange tijd de weg richting huis.

Hij sliep heel diep en werd midden in de nacht wakker geschud. 'Waar is dat kind!' Schreeuwde iemand in zijn gezicht en sloeg hem in zijn maag. Hij schoot klaarwakker overeind en keek hem met grote ogen aan. 'Is ze weg?'

Als ik een stuk heb gelopen in het donker gelopen heb kom ik er achter dat ik verkeerd ben gelopen. Ik zucht diep, ik laat mijn zakken op de stoeprand. Ik kijk verdrietig voor mij uit, ik veeg met de mauw van mijn vest mijn tranen weg. Wat was DIY een vresselijk dag.