Orpg} verboden liefde.

Hij keek naar de grond en reageerde nog steeds niet. 'Je moet weg.' Zei hij en zuchtte. 'Je moet.'

Ik zucht "jij ook" zeg ik zachtjes. Ik gaap en ben duf en sluit mijn ogen en trek de deken over mij heen.

'ik woon hier. Dit is mijn familie.' Zei hij en sloot zijn ogen even. Hij hoorde een mobiel afgaan benedwn, maar had geen puf hem te halen.

Ik knik "oké, je mag gewoon op bed gaan liggen als je mie bent hoor" zeg ik en heb mijn ogen nogsteeds gesloten. "Wat bedoelde je met dat ik niet van jou ben?" Vraag ik.

'Je moet weg.' Herhaalde hij en lusiterde naar de ringtone in de verte. 'Ze blijven bellen, je vader heeft niet betaald.' Zei hij en keek haar serieus aan. Hij negeerde haar vragen verder en stond op. 'Je moet weg.'

Ik zucht en sta moeilijk op en hou hem vast omdat ik amper kon lopen van de hoofdpijn. "En jij dan?" Vraag ik.

'Ga nou maar gewoon.' Zei hij en keek naar haar hand. Hij stond rustig op en liep de kamer uit. Richting de telefoon.

Ik hou hem goed vast en loop met hem med. "Oké. Ik ga al" zeg ik.

'Hier.' Hij pakte een bezem en gaf die haar. 'Steun daar maar op.' Hij liep zelf door naar de mobiel en nam op. 'Ze hebben niet betaald.'

Ik kijk hem aan en gooi de bezem zijn kant op. "Help me dan gen" snauw ik voor hij zijn mobiel opneemt. Ik loop moeilijk en slingerend naar de deur toe.

Hij zuchtte en zei. 'Oke, haar neerschieten?' 'Nee, we martelen haar wel voor het geld. Geen enkele vader wil zijn dochter horen schreeuwen van pijn.' Zei de baas. 'Oke.'

Ik loop moeilijk naar de deur als ik ineens de armen van Jason mij voel vast pakken. Ik kijk hem aan "Ik red mij wel" zeg ik moeilijk.

-.-

Hij tilde haar op en liep richting de deur van de loods. Hij liep naar de achterkant en zette haar daar tegen het hek aan, waar een groot gat in zat. 'Ga, ze zullen hier over een paar minuten zijn, dus zoek een huis waar je kunt bellen.'

Ik knik "is goed" zeg ik en kijk hem aan. Ik geef hem snel een knuffel "stay strong, misschien zie ik je ooit nog" ik ga daarna moeilijk door het gat van het hek.

Hij glimlachte zwak en keek nog even naar haar. 'Zolang je me niet aangeeft bij de politie.' Zei hij en liep toen snel terug naar de loods.

Ik schud mijn hoofd "doe ik niet' zeg ik en loop dan slingerend verder. Ik kijk goed om mij heen of ik niemand zie.

Hij liep de loods binnen en ging in het kammertje zitten hij gooide de stoel om en legde het mes op de grond. Zelf ging hij aan de andere kant liggen en sloot zijn ogen. Hij had gefaald, zo kende ze hem niet, maar dat moest dan maar.

Ik loop een heel eind voor ik bij de huizen kom Ik bijt op mijn lip, nu moest ik ergens aan bellen.

Hij hoorde de auto's de loods in rijden en de deuren dicht klappen. 'waar is ze!' Schreeuwdej de baasen keek naar jason.'sta op klootzak.' Hij trapte hem hard in zijn maag. Jason kromp in elkaar van de pijn en keek hem bang aan.

Ik liep door de straat heen en zucht diep. Ik durfde niet aan te bellen bij de huizen. Wat zouden die mensen wel niet van mij denken? Dat ik gel geworden ben of zo. Ik zucht diep en loop verder.

De baas trok hem woedend omhoog. 'waar is ze?' Hij kwek hem bang aan en stotterde. 'd-dat weet ik niet.' Kreunend viel hij tegen de grond en keek nar de baas. 'Klootzak.'

Ik loop over straat en besluit toch om ergens aan te bellen. Ik druk op de deurbel en wacht. Ik hoopte maar dat Jason het een beetje redde daar. Ik schrik als de deur open gaat.

De baas verliet de kamer en drie andere jongens kwamen binnen die hem helemaal in elkaar sloegen.

Ik kijk de man en de vrouw aan die de deur open doen. "hoi, zou ik misschien hier even kunnen bellen, mijn mobiel en alles is namelijk gestolen" zeg ik zachtjes. Ik zie ze knikken "heel erg bedankt" zeg ik en stap naar binnen.

Hij werd na een tijdje met rust gelaten en hijgde van de pijn. Hij tufte bloed op de grond en ging pijnlijk naar het plafond. Misschien was dood wel beter.