Orpg} verboden liefde.

Hij werd omhoog getrokken en iemand smeet hem tegen de muur. 'Dit had ons pensioen kunnen zijn klootzak!' Riep iemand die snel weer de kamer verliet. 'Ga haar zoeken idioten!' Jason stond kreunend op en trok snel schoenen aan en rende naar buiten. Hun pensioen? Hij had het zwaar verkloot.

Ik zat op de stoeprand en snik. Ik kon in het donker nooit de weg naar huis vinden. Ik sta na een tijdje op en loop maar verder.

Hij stapte snel in zijn auto en reed weg an het terrein. Hoe er zou ze al gekomen zijn? Ooh als ze niet terug werd gevonden zou hij dood zijn.

Ik liep een beetje in het donker over de straat heen. Ik kijk voor mij uit en zucht.

Hij reed hard door de straten en zag haar opeens lopen. Hij stopte de auto voor haar neus en stapte snel uit. 'Stap in.' Zei hij en richtte en geweer op haar hoofd. 'Stap in, Nu meteen!'

Ik begin te gillen als ik hem zie staan zo. "ik mocht van je weg, naar huis. Maar ben gvd verdwaald omdat ik niet weet waar ik ben" zeg ik en kijk hem aan. Ik loop zijn richting op.

'Instappen of ik schiet je neer.' Zei hij serieus en opende de deur voor haar. 'Schiet op slome kut.' Hij was echt pist. Waarom was hij ook zo dom geweest.

Ik kijk hem aan. "stop gvd met mij uit te schelden, je heb mij zelf laten vrijgelaten" zeg ik en blijf stil staan, ik kijk naar zijn gezicht waar een paar blauwe plekken op zaten.

Hij legde zijn hand op haar hoofd en duwde haar naar beneden net zoals politiets altijd doen met gevangenen. Hij gooide de deur dicht en stapte aan de andere kant in. 'Houd je kop dicht.' Zei hij en reed snel weg.

Ik kijk hem aan, ergens wist ik wel dat hij niet durfde te schieten. Ik zucht, "ik mocht toch weg van jou? En hoe kom je aan die blauwe plekken op je gezicht?" vraag ik gewoon terwijl ik de huizen langs zie flitsen omdat Jason hard rijd.

Hij reed snel richting de loods en keek haar niet aan. 'Het gaat je geen flikker aan. Je loog en waag het niet eens om me kwader te maken.' Hij zette de auto voor de loods neer en keek evne naar haar. 'Blijven zitten.' gromde hij en stapte uit. 'Ik heb haar.'

Ik zucht en zak ren beetje onderuit in de stoel. "die jongens gebruiken je gewoon" zeg ik en kijk hem aan. Ik zucht als hij kwaad wordt en laat het maar. Ik kijk naar de jongens die buiten staan, dit kon niet veel goeds betekenen.

Hij keek zijn baas serieus aan en wees naar de auto. 'Niets aan de hand. Ze is gewoon terug.' Zijn baas leek er niet tevrede mee en keek even naar het meisje. 'Nu weet heel de buitenwereld waar ze is geweest. Iedereen heeft haar kunnen zien idioot. Wat denk je wel niet? Haar zomaar laten ontsnappen?' Hij schudde zijn hoofd en duwde hem aan de kant. 'Bind dat kind vast. Met jou handel ik later af.'

Ik kijk hem bang aan. Ik wou niet vast gebonden worden. Ik probeer zo rustig mogelijk in de auto te blijven zitten. Ik wacht tot ik moet uitstappen en stap dan snel uit. Bang kijk ik de jongens aan.

Hij knikte en pakte snel een stoel die hij midden in de loods zette en trok haar snel mee. Hij maakte haar benen aan de poten vast en haar handen achter de stoel. De baas kwam eraan gelopen en keek naar haar. 'Hoeveel zou jou pappie voor je over hebben kind?'

De tranen druppelen over mijn wangen als hij mij vast bind. Ik haal mijn schouders op bij de vraag "voor mij veel maar jullie gunt hij niks" zeg ik, ik wist hoe mijn vader was. Ik kijk de jongens aan.

'Dat zullen we nog wel eens zien.' Zei hij en pakte een mobiel die ze ooit gestolen hadden. Het nummer stond er al in. Hij zette het op de speaker en draaide het nummer. 'Hallo meneer. Wij hebben uw dochter. Zeg eens wat kind.' Zei hij en hield de telefoon voor haar neus.'

Jason keek toe en wist dat hij heel de woede van een mislukking over zich heen zou krijgen als de man nu al nee zei.

Ik kijk hem aan. -Heei pap, ik ben ontvoerd en wordt regens in de buurt vast gehouden op een rustig gebied met grote gebouwen. Ze hebben trouwens alles van mij gestolen, en ik wil nog even zeggen dat ik heel veel van jullie hou, mijn familie en vrienden en dat moet je ook zeggen- zeg in de telefoon.

De vader zette zijn mobiel op speaker toen hij wist dat het de ontvoers waren. Ik slik. -schat we hebben de politie al in geschakkeld dus wees niet bang dat niemand je zoekt. Maar wat moet ik doen om je vrij te krijgen?-vroeg hij.

De ontvoerde zette de telefoon van de speaker en hield hem bij zijn oor. 'Je hoorde je meisje. Ze houd van je. Je kunt haar terug krijgen, maar daar wil ik natuurlijk wel wat voor. Ik eis een vijftigduizend euro. Morgen in de haven. Als er een agent in de buurt is, dan schieten we je dochter neer en....dat zul je nog wel merken.'

Ik kijk bang naar de jongen en dan naar Jason. "eīkel, van jou mocht ik eerst weg en later ga je mij weer zoeken" zeg ik en kijk hem san.

Vader zucht diep. Tuurlijk wilde hij zijn dochter redden maar even dat geld neer leggen wou hij ook niet en het was nog gevaarlijk ook. Hij antwoord -wow dat is een boel geld, dat heb ik niet even snel hoor-

'We kennen uw leven an binnen en van buiten. Morgen, of uw dochter is dood.' Hij hing op en keek toen woedend naar Jason. 'Wat heb je gedaan?'

Jason keek even woedend naar het meisje en schudde snel zijn hoofd. 'niets, ik he haar niet laten gaan. Ik sliep...ik...' De man schudde afkeurend zijn hoofd. 'Idioot.' Hij haalde hard uit zin Jason zijn gezicht, maar Jason dook net weg en keek hem meteen were aan. 'Ik zweer het u.'

Ik kijk naar Jasons en schrik als de baas hem een harde klap wil gaan verkopen. Ik bijt op mijn lip. "kunnen jullie mij los maken?" vraag ik zachtjes, ik had namelijk geen zin in het geruzie van de jongens.

De vader wil nog iets zeggen maar er was al op gehangen.

Hij keek zijn baas aan en liep rustig achteruit. 'Kom hier klootzak.' Riep hij en greep hem bij zijn keel. 'Dit is je laatste waarschuwing. Nog een grapje en ik ruk je kop eraf.' Gromde hij en liep hem vallen.

Jason stond snel op en knikte. ze liepen allemaal weg en hij bleef bij haar staan. 'Waarom moest je dat zeggen?'

Ik schrik als hij hem zo bij zijn keel pakt. Ik knijp mijn ogen dicht en doe ze pas weer open als ik hoor dat de baas weg ging. Ik kijk Jason aan en had ergens wel medelijden met hem. Ik kijk zijn zijn gezicht waar blauwe plekken op zaten en zijn nek die rood was. "sorry, ik was boos op je, ik wist niet dat je baas dit zou doen" zeg ik zachtjes en kijk naar de grond.

'Tuurlijk wist je dat niet. Hij zei net niet dat hij me nog wel te pakken zou krijgen en dat ik op mijn stappen moest letten.' Zei hij en pakte de achterkant van de stoel vast. Rustig trok hij die mee naar een kamer achterin de loods.