Orpg} verboden liefde.

Hij ging op zijn bed liggen en sloot zijn ogen even. 'Ontnsap en iemand buiten zal je neerschieten.' Hij draaide zijn hoofd naar haar. 'Op het bureau ligt een ben en papier. Schrijf het nummer van je vader op.' Zei hij en sloot zijn ogen weer.

Ik knikte, ik trek wit weg als hij zegt dat als ik ontsnap dat ze mij meer zouden schieten. Ik kijk hem bang aan, ik kon maar beter niks verkeerd doen. Hij was minimaal een kop groter dan mij en twee keer zo breed. Ik loop naar het bureau, ik pak de pen en schrijf twee nummers op: het 06 nummer van mijn vader en het huis nummer. "ik heb het op geschreven" zeg ik.

Hij keek naar haar en wees naar de stoel. 'Ga zitten.' Zei hij en ging op zijn zij liggen. 'Ik zorg dat je niets overkomt. Gewoon doen wat ik zeg.' Zei hij en ging rustig rechtop zitten. 'Ga niet naar buiten. Iedereen wil een meisje hebben hier en met een beetje drugs op...loopt dat verkeerd.'

Ik doe wat hij zegt en ga op de stoel zitten die er staat. Ik kijk hem aan "oke, ik vertrouw je maar" zeg ik zachtjes. Ik gaap even en kijk hem aan. "oke, waarom willen ze allemaal meisje? Die ene gast gaf mij gewoon aan jou mee en jij heb ook wel wat gebruikt" zeg ik voorzichtig.

'Ik heb gebruikte ja.' Zei hij en wreef door zijn ogen. 'Maar wat denk je als een groep jongen drugs op hebben en je zet er een meisje neer?' Zei hij en keek even naar haar op. 'Dat meisje komt er niet meer heel uit, dan kan ik je wel zeggen.'

Ik knik en kijk hem aan. "je bent echt zo suf als den konijn hè door dat spul" zeg ik. Ik zucht "ik denk dat ik wel weet wat er gebeurd, maar dat is hier vast al vaker gebeurd" zeg ik zachtjes. Ik kijk even verdrietig de anderen kant op, ik voel een traan over mijn wang rollen. Ik veeg hem snel weg met de bovenkant van mijn hand.

'Het voelt geweldig.' Zei hij en glimlachte even. 'Het gevoel dat je door de wolken vliegt. Alsof je smoor verliefd bent op het allemooiste wat er maar kan zijn. Het is prachtig.' Zei hij en wreef door zijn haren.

Ik grink "oke. Zonder kan jij dus vast niet. Maar gebeurd het vaker dat hier meisjes komen als jullie hebben gebruikt?" vraag ik en kijk hem aan. Ik gaap nog een keer omdat ik even best moe was.

'Zonder wil ik niet.' Zei hij en sloot zijn ogen weer. 'Eigenlijk best wel vaak. De jongens brengen vaak hun vriendinnetjes mee.' Zei hij en zuchtte. 'Idioten.' Hij keek even verbaasd op toen ze gaapte en klopte langs hem op het bed. 'Ga liggen, dan breng ik wel even de nummers naar hem.

Ik kijk hem aan. "oke, het niet echt goed voor je he' zeg ik en ga op het bed zitten ver van hem af. "oke als ze daar een relatie mee hebben hoop ik dat die anderen haar niks doen" zeg ik en ga liggen. "breng de nummers maar naar hun".

'Ach, je leeft maar een keer.' Hij stond rustig op en pakte het briefje. 'Ooh jawel, dat doen ze wel. De meeste hebben een vriendin, omdat die ook drugs wil.' Zei hij en liep naar de deur. 'Blijf uit mijn spullen.' Zei hij serieus en liep naar beneden.

"Dat is waar. Maar wat erg dat die meiden zich gewoon laten gebruiken voor een beetje drugs" zeg ik en ga liggen als hij van bed gaat. "nee ik kom nergens aan hoor" zeg ik hem na. Ik kijk om mij heen. Ik kon niet uit deze kamer, er zat geen ramen in deze kamer. Ik ga onder de deken liggen en snik zachtjes. Ik kon echt niet weg, ik zat gewoon gevangen.

Hij gaf snel het nummer af en nam een glas water mee naar boven. Rustig nam hij een paar slokken en stapte de kamer weer in. Verbaasd keek hij naar haar en ging op de rand van het bed zitten. 'Ik doe je heus niets hoor.' Zei hij en keek naar de bobbel in de dekens. 'Echt niet.'

Ik merk dat hij op het bed gaat zitten. Ik draai mij om en kijk hem aan. "waarom zou ik je geloven? Je heb gebruikt hoor morgen ben je dat vast alweer vergeten" zeg ik zachtjes.

Hij knikte rustig en wreef door zijn gezicht. 'Zo makkelijk vergeet ik niet iets hoor.' Zei hij en keek haar in de ogen. 'Ik doe je echt niets. Tenminste zolang je luistert enzo.'

Ik kijk hem aan en veeg mijn tranen weg. "oke ik hoop het maar dat je het niet zo snel vergeet, maar ik vertrouw je niet en die anderen jongens zijn er ook, als die zelf de vriendinnetjes van hun vrienden gebruiken dan weet ik niet of het hier zo veilig is" zeg ik zachtjes.

'Ik heb nooit gezegd dat het hier veilig is.' Zei hij en trok zijn knieeën op. 'Ik zei alleen dat ik je niets aan doe.' Hij legde zijn hoofd op zijn knieën en zuchtte. 'Waarom zo argwanend tegen hun? Zolang je niet buiten deze kamer komt, dan weten ze niet eens dat je hier bent. '

Ik zucht "maar dat hou ik niet vol hoor" zeg ik en kijk hem aan. "een paar jongens hebben mij allang gezien hoor. En zoals jij over die jongens praat voel ik mij niet echt veilig" zeg ik en ga voor hem zitten met ook mijn hoofd op mijn knieën.

'Dan doe je mijn deur opslot als ik er niet ben. Je moet hier toch wel blijven, dus je moet het allemaal zelf weten.' Zei hij en stond op. Nam nog een paar slokken van het water en zette het lege glas op het bureau neer. 'Ik zal even wat dekens halen voor je. Of wil je samen in een bed liggen.' Zei hij plagend en grijnsde even naar haar.

Ik kijk hem aan. "waarom mag ik niet uit de kamer als jij er bij bent?" vraag ik. Ik pak het glas van het bureau "ik neem een slok hoor" zeg ik en neem gewoon een slok. Ik ga daarna weer op bed liggen. "het mag allebei wel hoor" zeg ik.

'Omdat ik niet wil dat mensen je zien. Dit is een normaal bouw werf en de politie komt dus af en toe conteroleren. Houd je dus gedeisd tot je vader het geld heeft betaald.' Zei hij en keek haar even verbaasd aan. 'Ik haal wel gewoon dekens.

Ik knik, "maar die jongens zitten hier dus ook niet altijd? Soms ben ik dus gewoon alleen hier" zeg ik bang. Ik kijk hem aan "mijn vader heeft niet veel geld hoor, maar als politie komt weet ik niet of ik mij gedeisd kan houden" geef ik toe. Ik wou hier echt heel graag weg en als de politie kwam controleren kon ik heek hard gaan gillen dan vinden ze mij vast wel. Ik knik "haal maar dekens hoor" zeg ik.

'Er zijn hier altijd mensen. Probeer te ontsnappen en ik zweer e dat ze jou en heel je familie neer schieten.' Zei hij en ging op zijn bureau zitten. 'Niet aan te raden dus.' Even dacht hij na en liep de kamer uit om dekens te halen.

Ik schrik als hij over mijn familie begint. Ik kon beter niks doen, ik wil niet mijn hele familie in gevaar brengen omdat ik niet kan luisteren. De deur zie ik achter hem in het slot vallen, ik zucht diep. Ik laat mij op bed vallen, ik trek de deken over mij heen die een beetje stinkt.

Hij toverde ergens dekens vandaan en werd beetje bi beetje wat helderder. Rustig loopt hij weer de kamer in en gooit de dekens op de grond. 'Zolang je maar weet dat ik in mijn eigen bed slaap.' Zei hij en ging weer op het bureau zitten. 'Hoe oud ben je meisje?'