Orpg} verboden liefde.

Ik doe dit orpg samen met Inge.
We hebben wel een verhalenlijn maar het lukt niet om die op dit moment er bij te zetten, dus misschien zet Inge hem er wel bij.

Mijn personage is:

Lara ze is 17 jaar en werkt in een restaurant/ kroeg, ze houd van mode, jongens en stappen. Ze heeft lang blond haar en blauwe ogen ze is 1.70 lang en heeft een slank postuur.


Inge jij mag beginnen want daar ben ik best slecht in.

Meisje werkt ergens bij een restaurant en ze moet die afsluiten. Die jongen en die criminele groep hebben haar in de gaten. Ze staan haar in een steegje op te wachten. Die jongen trekt haar het steegje in en dreigt met een mes en wil haar geld. Ze worden verliefd, maar dat vinden die vrienden van hem niet leuk. Hij is namelijk alleen nog maar met haar bezig en dat meisje probeert hem van het slechte pad af te helpen. Die vrienden haten haar en doen steeds pogingen om haar te ontvoeren of misschien zelfs vermôorden.

Mijn personage:
Jason, hij is 19 jaar oud. Zijn hele leven zit hij al bij een geld rovende en drugs dealende groep. Hij is 1.89 en heeft een gespierd lichaam. Verder heeft hij donkere ogen en wat langer zwart haar.

Oke oke ik begin wel

Zijn haren waaide voor zijn ogen en geïrriteerd streek hij ze voor de zoveelste keer deze avond naar achter. Zijn opdracht was simpel, maar ooh zo duidelijk. Trekken, bedrijgen en geld innen. Zo makkelijk was het altijd. Iedereen deed altijd alles om zijn leven te behouden. De mens was ook maar een zeer simpel wezen. Niets beter dan een leeuw of een tijger. Die zouden vechten voor hun leven en niet gewoon opgeven. Hij luisterde al een tijdje naar wat er alemaal gebeurde, maar pas net werd de muziek uit gedaan. Gelukkig, had hij gedacht. De wolken zagen er niet erg gunstig uit en hij had helemaal geen zin in een nat pakk.

Ik stopte nog snel de laatste borden in de vaatwasser voor dat ze hem aan zetten. Gelukkig waren de laatste klanten weg, eindelijk kon dan ook de muziek uit. Ik had al de hele avond hoofdpijn, maar eerst moest er nog wat schoongemaakt worden. Ik pakte een doek om de laatste tafel af te nemen. Ik hoor dan de deur met een klap dicht vallen en zie dat de baas naar huis ging, ik zucht diep. Ik maak snel de laatste dingen schoon en ruim de de schoonmaak spullen op. Achter in het restaurant had ik mijn jas hangen, ik loop er heen. Zelf moest ik deze keer alleen 15 minuten naar huis toe fietsen, waar ik erg tegen op zag. Het was niet echt een leuke rit in het donker hier en nu was ik zelf alleen. Snel trek il mijn jas aan en bind mijn haar in een knotje.

Haar baas kwam al voorbij gelopen, dan moest ze zo wel komen. Hij ging klaarstaan in de schaduw en luisterde goed, of hij geen deur hoorde. Hij stak snel even een sigaret op, dat maakte alles makkelijker. Ook al kon ze je ruiken, weerstand konden ze toch niet bieden. Nooit had hij gefaald in deze kleine klusjes. Te makkelijkk.

Ik stond bij de deur, klaar om af te sluiten en naar huis te gaan. Snel stuur ik een sms naar mijn vader -Ik ga nu afsluiten en dan komen ik naar huis.- stuur ik. Ik loop dan naar buiten, ik sluit de deur achter mij en stop de sleutels en mobiel in mijn jaszak. Het rook buiten wel erg naar rook dacht ik, het was vast mijn baas geweest die in de steeg nog een sigaret had opgestoken. Ik loop rustig richting mijn fiets die verderop in de steeg staat.

Hij hoorde de deur en grijnsde breed. Zijn muts trok hij wat verder over zijn haren en zag haar al aankomen. Rustig liep hij naar haar toe en zei rustig. 'Hallo.' Op het moment dat ze zich omdraaide pakte hij haar vast en drukte haar tegen de muur met het mes op haar keel. 'Een gil en je bent er geweest. Begrepen?' Gromde hij in haar oor. Hier genoot hij elke dag van. Doodsangst, dat was waar hij voor leefde.

Ik loop door de steeg als ineens iemand hallo zegt en mij daana hard handig tegen de muur aan drukt en een mes op mijn keel drukt. Ik wou gaan gillen zo bang was ik nu, maar als ik maar zou gillen dan was ik er geweest. "ja" zeg ik bang en met een schorre stem als hij vraagt of im dat begrepen heb. De tranen lopen over mijn wangen, wat zou er nou gebeuren.. Ik kon echt van alles verzinnen. Snel kijk ik om mij heen of er toevallig niet nog iemand is, maar natuurlijk is dat niet zo iedereen al weg.

Hij knikte rustig en keek haar toen weer dreigend aan. Hij rukte haar tas uit haar hand en stapte een kleine stap naar achter. 'Een beweging en...' Hij maakte zijn zin niet eens af. Hij liet haar nadenken over wat hij allemaal zou gaan doen. Dat had hij geleerd van zijn baas. Hij liet zijn slachtoffer denken en daardoor nog meer angst ervaren. Snel haalde hij haar portomonee, telefoon en al het andere geld opleverende spul eruit. 'Sieraden af.' Zei hij toen en richtte het mes op haar, zodat ze genoeg ruimte had om zich wat te bewegen.

Ik zucht opgelucht als hij het mes even van mijn keel haalt. Ik blijf bang voor mij uitkijken, ik durfde niet naar hem te kijken. Ik slik als hij mijn sieraden af moet doen. Ik doe mijn armband af, mijn oorbellen uit en mijn ringen af. Ik hou mijn hand op zodat hij het kon pakken. Ik snik zachtjes en kijk naar de grond.

Hij graaide het snel uit haar hand en doet die ook in zijn zakken. 'Doe geen aangifte. Ik weet waar je woont, dus kop dicht.' Gromde hij nog en gooide het tasje dat hij niet meer nodig had, langs haar op de grond. Snel deed hij zijn capichon over zijn hoofd en liep het steegje uit. natuurlijk was het hem gelukt. Hij zou nooit falen, dat stond niet in zijn woordenboek.

Ik knik, ook al wist ik wel dat mijn vader meteen aangifte zou doen. Ik wacht tot hij bijna steegje uit is uitgelopen, daarna raap snel mijn tas op van de grond. Ik zoek in mijn tas naar mijn fietssleutel. Ik bijt op mijn lip om niet in tranen uit te barsten. Hij had mijn sleutels ook gepakt. Nu kan ik ook nog eens door het donker naar huis toe lopen. Ik veeg mijn tranen weg en kijk bang om mij heen. Ik durfde niet, ik durfde niet door het donker te lopen. Langzaam loop ik het steegje uit, bang voor wat er nog kon gebeuren.

Hij liep rustig naarde loods waar iedereen altijd verzamelde en gooide de spullen op een tafel. 'Doe er wat leuks mee.' Zei hij lachend en kreeg een flesje bier in zijn hand geduwt. 'Is de rest al terug?' Vroeg hij en plofte op een bank. Hij was altijd de eerste, de rest wou altijd nog even genieten van hun slachtoffers.

Langzaam loop ik het steegje uit. Ik keek door het raam van het restaurant, ik zag dat het nu al half 1 Snachts was. Het zou mijn niks verbazen als mijn vader zou bellen maar mij, maar ja ik heb geen mobiel meer dus ik kom ook niks. Ik loop rustig over straat, het was leeg en verlaten en er was niemand die er reed. Ik snapte niet dat die jongen zo snel weg was, maar geen aangifte doen werd het niet, mijn vader zou gelijk aangifte doen. Ik kijk achter om als ik een auto hoor komen aanrijden.

Hij had haar mobiel nog in zijn zak zitten, die ineens afging. Hij liep rustig weg van de mensen die ook binnen kwamen en nam op. 'Hallo, u spreekt met....uhm een vriend. Ze staat net onder de douche. Kan ik wat doorgeven?' Wat een beginnersfout. Hij had de simkaart er nog in zitten. Hij moest het gesprek snel afronden.

Ik schrik als de auto in mijn buurt begint af te remmen. Nee straks gaan ze mij ook nog mee trekken in die auto denk ik, ik begin sneller te lopen. Straks was het weer die jongen van net of 1 van zijn vrienden als ze samenwerken schoot er al meteen door mijn hoofd heen.

Een man aan de andere kant van de lijn begon al te dreigen en hij hing snel op en haalde de simkaart van de telefoon eruit. Hij brak het door midden en gooide het aan de kant. 'Hier nog een telefoon.' Hij gooide de telefoon naar iemand bij de tafel en liep naar boven.

Ik hoor de auto met piepende banden naast mij stoppen. Even goed schrik ik nog als er een jongen uit springt en mij de auto in trekt, ik probeer nog tegen te stribbelen maar dat had geen zin de jongen was sterker dan mij. Ik laat mij maa mee de auto intrekken.
Ik zit nog maar net in de auto als die al heel hard weg rijd. Ik blijf dood stil zitten, straks was het dezelfde jongen en deed hij mij iets aan..

Hij plofte neer op zijn bed en sloot even zijn ogen, maar al snel begon zijn hoofd te bonken en voelde hij zichzelf heel suf. Snel liep hij naar beneden en greep een zakje poeder van tafel en maakte snel een lijntje.

Na een auto rit van misschien 5 minuten wat wel uren duurde werd ik ruw het busje uit geduwd. Ik kijk om mij een en herkende niet waar ik was. Het was vast een verlaten terein waar niemand kwam. Maar de tijd om rond te kijken was kort want ik wordt ruw vast gepakt en een loods in geduwd, daar zag ik binnen nog meer jongens..

Hij snoof het rustig op en bleef genietend zitten. Dit was het beste gevoel van de dag. Een klus die klaar was en dan ook nog wat drugs en drank. Geweldig, echt geweldig.

Ik kijk even naar de jongens die er zaten, 1 vond ik er erg veel lijken op die mij had beroofd. Ik slik als de jongen mij nog strakker vast houd, het deed zo veel pijn. Ik wordt richting een jongen geduwd die zat te snuiven en er wordt wat tegen hem gezegt.

Hij keek even verbaasd op en hield zijn hoofd wat schuin. 'Wat moet je ermee. We hebben haar geld al.' Zei hij wat wazig. 'Losgeld? Ik heb net de simkaart doorgebroken.' Zei hij en kreeg een klap in zijn gezicht. 'Idioot.' Schreeuwde er eentje en Jason legde even zijn hand op zijn wang.

Ik kijk hem bang aan. Ik kijk de jongen aan die aan klap kreeg. Hij had mijn simkaart gebroken dus hij was de jongen die mij had bedreigd. Ik kijk bang om mij heen, mijn ouders hadden nooit genoeg geld om mij los te krijgen want rijk waren ze niet, zo ver ik wist. Ik kwam hier nooit weg meer, ik bijt op mijn lip en snik zachtjes.

'Regel het nummer van die ouders idioot.' Schreeuwde hij en duwde het meisje naar hem toe. 'Ze is jou probleem, als ze ontsnap betaal jij in haar plaats.' Zei hij serieus en Jason stond wat wazig op. Hij pakte het meisje vast en zei scheef. 'Kom mee.'

Ik wordt ruw naar de anderen jongen geduwd. Ik kijk hem bang aan maar was vast te stoned om wat te doen. Ik knik "ik loop wel mee" zeg ik zachtjes. Ik loop met hem mee naar een kamer in die loods waar ik alleen met hem was.