ORPG - Tijdmachine

Flinn glimlachte 'Zorg goed voor elkaar' zei hij nog en hij nam haar mee naar buiten. Alles zou goed komen, hij zou naar huis kunnen. 'We moeten snel zijn.. waar is de plek waar je me voor het eerst zag?' Vroeg hij snel.

Ik probeerde de grote glimlach van mijn gezicht afd te halen en keek hem niet rechtstreeks aan. Ik wist niet of hij het wel of niet gemeend had. 'Uhm, ja ik weet het.' Zachtjes trok ik hem achter em aan in de richting van het bos.

Hij liep achter haar aan en kreeg last van stress. Wat als ze nou niet op tijd zouden zijn? Het was namelijk mogelijk dat de machine om de zoveel tijd een signaal uitzond om mensen op te pikken in een andere tijd, maar dan moest je wel op de zelfde plek zijn waar je de tijd in was gekomen.

Ik keek om naar hem en wist net op tijd aan de kant te stappen voor een grote, statige boom die in de weg stond. Ik lachte zachtjes, van opwinding en de schrik. Het duurde niet lang of we waren op de plek aangekomen. 'Hier moet het zijn geweest.'

Flinn had alleen maar de geconcentreerde blik in zijn ogen en keek goed om zich heen. 'Oke mooi' mompelde hij en hij keek naar de stand van de zon. 'Ik denk dat we hier nog wel even zitten' concludeerde hij toen.

'Oké....' zei ik en ik ekek even naar de lucht omhoog. 'Gewoon hier gaan zitten dan?' vroeg ik en ik hurkte al een beetje neer om mezelf neer te settelen in het zachte, hoge gras.

'Ja' zei hij geconcentreerd. Hij ging op de plek zitten waar dit alles was begonnen. Hij keek goed om zich heen om alles in zich op te nemen en zich te herinneren voor als het fout zou gaan. Hij bleef stil.

Ik ging naast hem zitten en keek omhoog naar de lucht. 'Je hebt me blij gemaakt,' fluisterde ik, zo zachtjes dat het bijna niet te verstaan was. Ik keek naar het gras in plaats van naar hem. Mijn rode wangen zouden me meteen verraden.

Hij glimlachte en keek naar haar achterhoofd ´Je bent een schat en ik heb t graag gedaan. Niemand verdiend hier zo behandeld te worden en ik ben blij dat je met me mee gaat´ zei hij met een glimlach. Hij was nog steeds nerveus, maar het moest allemaal goed gaan.

Ik keek naar hem om en kreeg een grote glimlach om mijn lippen. 'Dat is lief om te zeggen. Oh ik heb er zo'n zin in!' Ik deed mijn handen even samen van spanning en keek even omhoog nar de lucht. Een wereld waar mannen en vrouwen hetzelfde waren, waar niemand me kon opeisen!